دیروز برای اولین بار به روی مادرت خندیدی ...
دیروز برای اولین بار به روی مادرت خندیدی ... پسر عزیزتر از جونم ، عشقم ، عمرم ، روحم ...
نازنین مادر ...
دیروز وقتی بغل مادربزرگت ( مامان عصمت ) بودی و رو کاناپه نشسته بودی ، اومدم از کنارت رد شدم و رفتم بالای سرت ، شما با اون چشمای نازنینت دنبالم کردی و وقتی بالای سرت رسیدم یه خنده جانانه تحویلم دادی ... وااااااااااااااااااای خدای من .. انگار همه دنیا رو بهم هدیه دادن ... آره مامانی بعد از وجود نازنینت که هدیه خداس برای روزهای تنهایی من و بابایی دیروز اولین خنده ات من رو به جایی رسوند که کمتر از عرش خدا نبود ... به جرأت میگم این بزرگترین هدیه ای بود که میتونستی به مادرت بدی ...
می دونم که اگه روزی به اینجا سر بزنی نه این لبخند رو به یاد خواهی آورد و نه شادی وصف ناپذیر من رو ...
آخه پسر گلم تو این مدت خیلیا از جمله بابایی و مامان جون و باباجون همه میگفتن دانیال چه خنده ای میکنه ... و من از ته دلم بهشون حسودی میکردم که چرا من از این خنده محرومم ؟
ولی دیروز ...
دیروز به آرزوی این روزهای خودم رسیدم و با خنده قشنگت اینقدر بالا و پایین پریدم و قربون صدقه ات رفتم یادم رفت کی هستم و کجا هستم ...
شاید روزی که اینجا رو مرور کنی به ریشم بخندی ... از این که روزی که به رویم خندیدی اینقدر بچه گانه شاد شدم ولی باز هم میگویم ... مادر نیستی ... مادر نمیشوی و حق می دهم که بخندی ...
تو بخنـــــــــــــــــــــد ، برای همه عمرت بخنـــــــــــــــــــــــد ، چه به رویم چه به ریشم ...
من با خنده ات به خدا می رسم تو بخند ...
حالا می فهمم که چرا هم تو و هم من عاشق آهنگ وبلاگ خاله هیوا هستیم ...
یه بخش کوچولو از این آهنگ چقدر قشنگ وصف حاله مامانیه ، هرچند مضمون کلی آهنگ چیز دیگه ایه :
تو بخندی همه چی حل میشه
تو بخندی همه چی خوبه
بخند .... بخند ..... بخند ......
همه چی خوبه فقط دلتنگم
اخه هیچی مثل دلتنگی نیست
دوتا دریاچه تو چشماته ولی
هیچ دریاچه ای این رنگی نیست
هنوزم دور خودم میچرخم
نسیم بهار