نی نی نازم

پسر نازنینم این روزها تغییرات فوق العاده ای رو داری به رخ ما می کشی ... حدود 42 روزت بود که خاله و امید اومدن خونه ما و به شما یاد دادن که زبونت رو در بیاری ، اون روز خاله گفت که شما تقلید می کنی و ما زدیم به حساب اتفاق ... و این گذشت تا چند روز قبل عید که شما 55 روزه بودی و خاله ما رو دعوت کرد برای ناهار که تا رفتیم و شما خاله رو دیدی درست رو پس دادی ... اول یه خنده جانانه ای کردی و شروع کردی به زبون درآوردن ... امید میگفت مثل موبایلی که آنتن نمیده بعد از اینکه آنتن میده هی اس ام اس پشت اس ام اس ... شما هم همونطور بی وقفه زبونت رو در میاوردی و همه رو بیشتر عاشق خودت می کردی ... و اما این روزها ... موقع تعویض پوشکت چنان صدای قش...

دانیال جونم سلام مامانی این روزا برای ما روزای سختی شده ، گریه هات که ناشی از دل درد بود تقریباً خوب شده ، یعنی آخرین بار روز اول عید خونه مامان جون من عود کرد که خاله سهیلا دوئید و رفت برای شما کولیک ایز گرفت و من و بابایی شمارو بردیم یه دوری با ماشین زدیم و آوردیم و شما خوب شدی و خوابیدی .... و از اون روز تا حالا گریه هات خیلی کم شده و حسم میگه از دلدرد نیست ... فقط به شدت بغلی شدی و بغل هیچکس جز مامانت بند نمیشی ، که البته همه میگن خیلی زوده که از الان شما اینجوری باشی ولی من استقبال میکنم از این حس ماماندوستی زودهنگام  تازگیا یاد گرفتم وقتی بغلمی یا روپامی صبحانه بخورم تا مامان جون بیاد کمکم ... الانم شما رو پامی و من دار...

قبل عید چندباری کالسکه رو برده بودم بیرون تا پسرگلم رو بذارم توش و بگردونم ... کالسکه مونده بود پشت ماشین بابا امیر ... تا اینکه ما که پنجم نتونسته بودیم بریم خونه خاله سهیلا روز ششم مامان جون و باباجون اومده بودن خونه ما ، بعد از رفتنشون رفتیم خونه خاله سهیلا ... کلی خوش گذشت و موقع برگشت باباجون زنگ زد که بیارید من دانیالمو ببینم ... من و دانیال رفتیم بالا و بابایی رفت که در ماشین رو قفل کنه و بیاد که دید ای داد بیداااااااااااااااااااااد در صندوق عقب بازه و کالسکه خوشگل دانیال تو صندوق نیست ... اومد بالا و به دایی گفت بیا بریم پایین ماشین رو ببینیم ، مثلاً میخواست من چیزی نفهمم که اینقدر تابلو بود که فهمیدم و اومدم ازش پرسیدم و بابای...

روز پنج فروردین روزی که دو ماهی بود استرس اومدنش تموم وجودم رو گرفته بود ، صبح با بابایی آماده شدیم و رفتیم خانه بهداشت چیذر ... توی راه بابایی که داشت رانندگی میکرد یهو داد زد ااااااااااا !!!!!!!!!! و من که داشم با دانیال نانازی حرف میزدم ، سرم رو بالا کردم و دیدم واااااااااااااااای ... یه ماشین از پارک دراومد و بدون اینکه سمت چپ رو نگاه کنه پیچید جلو و بابایی هرچی سعی کرد ترمز کنه نتونست و زد به ماشین ... خداروشکر خیلی خسارت ندیدیم ولی بابایی که خیلی به خاطر دانیالش ترسیده بود فقط میگفت بچه ام ... و به راننده جلویی گفت آقا من بچه تو ماشینمه ... هرچی هم من میگفتم بابایی نگران نباش دانیال خوبه هول کرده بود ... خلاصه رفتیم و آقا دانیا...

سال 92 هم با همه سختی هاش ، خوشی هاش و فراز و نشیباش به پایان رسید و زمستون رفت و روسیاهی به قرار روزگار به زغال موند ... سال 92 برای من سال خوبی بود ... سالی که شروعش با یه حضور گرم زندگیمو زیرو رو کرد و سالی که در میانه هاش من رو با مسائلی رو به رو کرد که خیلی باهاش بیگانه نبودم ... جنگی برای داشتن ... جنگی برای بودن ... با یک تفاوت عمده که اینبار در کنار مردی این روزهارو تجربه میکردم که لحظه به لحظه همراهم بود و سختی ها رو با من به دوش میکشید ... با این تفاوت که نفس های یک همراه همیشگی رو روی گونه هام حس میکردم ... همراهی که کسی نبود جز بابایی مهربون ... ولی خدا رو هزار مرتبه شکر که بزرگترین هدیه زندگی مشترکمون رو تو این سال از خدای م...

من و دانیال و 6 ساعت خرید بی وقفه  دیروز پسر گلم رو گذاشتم تو کالسکه و با مامانی رفتیم میلاد نور و بعد هم تیراژه .... خلاصه اینکه ساعت یازده و نیم رفتیم دم در شعبه بابایی و ماشینارو عوض کردیم و دِ برو که رفتیم ... اینقدر گشتیم و گشتیم و گشتیم تا از پا دراومدیم ... و خلاصه اینکه تا ساعت 6 بعد از ظهر رسیدیم خونه و دانیال گل از خجالت صبح تا بعدازظهر آروم بودنش دراومد .... و تا ساعت 9 شب گریه کرد  ...

عروسک مامان عاشقتم برای همه عمرم ... وقتی اینطوری چشمات دنبال عروسکای آویز تختت میدوئه میخوام جونمو فدات کنم ...       یا حتی زمانی که اینطوری گیج میشی که به دوربین نگاه کنی یا به عروسکات ...     الهی ، الهی ، الهی که همیشه سالم باشی و خوشگل موشگل ملوسک ما     پسر قشنگم ، هرچند گریه ها و بی قراریهات گاهی باعث میشه که اگه بیشتر از تو رنج نکشیم ، مطمئناً کمتر نمیکشیم ولی همه سختی های دنیا فدای یه تار موی قشنگت ... مامانی عاشق تک تک لحظه های بودنتم الهی که همیشه تنت سالم و دلت خوش باشه نازنینم ...

دانیال نازنینم ... پسر خوشگلم ... 52 امین روز از زندگی خوشگلت اولین روزی بود که آرامش رو تجربه کردی ... کلی خداروشکر کردیم بابت آرامشت ... ولی انگار خیلی هم آروم نشدی .. حالا چرا نمی دونم ... ولی همون یه روز هم برای من غنیمت بود ... من و بابایی شما رو بردیم میلاد نور با خودمون تا مامانی اولین مانتوش رو تو سایز جدید بخره ... شما هم کاملاً همکاری کردی و از وقتی رفتیم تا برگشتیم تو کالسکه خواب بودی ... البته آخراش که از خواب بیدار شدی با گریه ات مارو ترسوندی و زودی رفتیم تو پارکینگ و نشستیم تو ماشین تا مامانی بهت شیر بده ... شما هم شیر خوردی و آروم شدی و بعد رفتیم خونه مامان بابایی و شب هم از اونجا رفتیم خونه خاله سمیرا ... به ما رو د...

آقا پسر پنجاه روزه من دیگه کم کم داره بغلی میشه به سلامتی ... آخه از دوشنبه قبل که بی قراری میکرد و با التماس به باباییش بردیمش فوق تخصص گوارش ، و خانوم دکتر بداخلاق تشخیص داد که دانیال نانازی حساسیت داره به پروتئین گاوی ... حالا چند تا نکته این وسط میمونه ... 1- اینکه میگم با التماس من بردیمش پیش متخصص گوارش خدایی نکرده معنیش این نیست که بابایی دلش نمیخواد دانیال گل رو ببره دکتر ... نــــــــــــــــــــــــــــــه فقط اینکه دوشنبه شب که من تصمیم گرفته بودم ببرمش پیش متخصص گوارش ، درست فردا ظهرش ساعت دوازده و ده دقیقه پیش دکتر مصاحب تو بیمارستان نیکان وقت داشتیم تا هم دانیال گل رو ویزیت کنه و هم اینکه برای حلقه ختنه اش که تا اون روز...