یه عالمه از اولین های پسرم در نهمین ماه زندگی قشنگش

پسر عزیزتر از جونم ماهی که گذشت یعنی نهمین ماه از زندگی قشنگت که رونق و صفا و دلخوشی رو برامون به ارمغان آورد پر بود از اولین ها نازنینم ...

نمیدونم کی این وبلاگ رو میخونی ولی مینویسم برات به امید روزی که اینجا رو بخونی و لذتش رو ببری ...

این روزها که شما نازنینم رو دارم همه اش از مامانم میپرسم مامان من کی راه افتادم ؟ کی نشستم ؟ کی حرف زدم ؟ کی دندون درآوردم ؟ منم اینکارو میکردم ؟ و یه عالمه سؤال جورواجور دیگه ...

ولی تو جواب هیچ کدوم از سؤالام به نتیجه قطعی نمیرسم ... چون گذر زمان خیلی چیزهارو از ذهن آدم محو میکنه ...

تصمیم دارم اینجا برات بنویسم برای روزهایی که ممکنه این سؤالات توی ذهنت نقش ببنده ...

ولی از ته دلم ، دلم میخواد که تو لحظه زندگی کنم ...

پسرکم دلم میخواد تو هر سنی بغلم کنی و بغلت کنم ... بی خجالت ...

آخه این شبا بزرگترین لذت زندگیم اینه که بغلت کنم و بخوابم ...

بابایی میگه من تو یه سنایی دلم میخواست مامانم رو بغل کنم و روم نمیشد ...

ولی توروخدا تو این دلخوشی رو از مادرت نگیر ...

من به بغل کردن تو محتاجم ...

خوب بگذریم ... صحیح و سالم باشی و موفق 

و اما ماه 9 زندگی گل پسر ...

تو این ماه برای اولین بار سینه خیز رفتی ... یعنی من عاشق سینه خیز رفتنتم ... مثل شناگرها سینه خیز میری ...

برای اولین بار نشستی ... اوایل باید ما میشوندیمت ولی حالا ماشالله مستقل شدی و رو دستت تکیه می کنی و می شینی ...

بعد از پایان ماه نهم رو 4 دست و پا وایمیستی ولی بلافاصله بعدش سینه خیز میشی ...

از اواخر ماه نه شروع کردی به تلاش برای بلند شدن با استفاده از لباس من و بابایی ... ولی هنوز چندان موفق نبودی ...

دهم آبان برای اولین بار شمارو پیش خاله جون و مامان جون گذاشتم و خودم رفتم بازار ... برگشتم خیلی پسر خوبی بودی و همه ازت راضی بودن ولی بغل من رو بهونه کردی و چند تا ماچ آبدار ازم کردی ...

هر بوسه ات برای من یعنی هزار سال زندگی ...

تو هیچ کلامی نمیگنجه اگه بخوام وصف کنم که این روزها چه حالی دارم ... فقط میخوام بدونی که خیلی خوبـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــم به لطف بودن تو